MEDYTACJA WIELKANOCNA

12.04.2020 Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego Rok A

„...zobaczyć...”

(J 20, 1-9)

Bohaterowie dzisiejszej Ewangelii są postawieni przed koniecznością odczytywania znaków: odsunięty kamień, pusty grób, leżące płótna, zwinięta chusta – przedmioty związane ze śmiercią i pogrzebem kryją w sobie niezwykłą tajemnicę życia. Magdalena, Piotr i Jan biegają pośród tych znaków. Ich bieg może oznaczać tęsknotę za Jezusem, ale też dezorientację i bezradność. W tej bieganinie następuje moment zatrzymania się i nachylenia, aby dokładnie przyjrzeć się znakom. Owocuje on wiarą w Zmartwychwstanie Jezusa.

Gdy piszę te rozważania, kościoły nasze są zamknięte, a ludzie skazani na wirtualne uczestnictwo we Mszy św. Nie wiem jeszcze, czy sytuacja zmieni się w niedzielę Zmartwychwstania. Ufam głęboko, że Bóg ma moc przemienić ją w jednym momencie i uczynić cud. Czy jednak większym cudem nie będzie zmartwychwstanie wiary w naszych sercach?… Dlatego z pokorą klękam dzisiaj i, przyglądając się znakom, dawanym nam tak obficie przez Pana w tym czasie, proszę Go, aby ożywił wiarę w sercu moim i innych. Aby dał nam pewność, że to On i tylko On jest Panem świata, obecnym i żyjącym na wieki, przed którym musi się zgiąć każde kolano… Może znak czasów, w których przyszło nam żyć, trudny znak, o tym właśnie ma nas przekonać?...

S. Agnieszka Bielińska